Zo’n twee jaar geleden zijn we gestart met de z.g. Buurtkastjes. Het idee daarvan is dat je levensmiddelen of kleine gebruiksartikelen die jezelf niet (meer) nodig hebt erin kunt zetten. En iemand die ergens behoefte aan heeft, kan het er (gratis) uithalen.
Heel laagdrempelig, tot niets verplichtend, maar natuurlijk wel op basis van goed vertrouwen.
Goed vertrouwen dat er niet op een of andere manier misbruik van gemaakt wordt. Het systeem heeft een tijd lang goed gewerkt: er kastjes werden bijgevuld, en regelmatig werd er wat uitgehaald.
Helaas kwam er de klad in: het bleek dat enkele mensen een vaste route door de buurt ontwikkeld hadden om de kastjes regelmatig in één klap volledig leeg te halen. Dat is natuurlijk niet de bedoeling!
Door het bestuur zijn die mensen hierop aangesproken, er is uitgelegd wat de bedoeling was en hen is verzocht alleen dat te nemen wat ze in redelijkheid op dat moment nodig hadden. En de rest te laten liggen voor iemand anders. Het effect van dit soort gesprekken was wisselend: soms ging het weer een tijdje goed, dan weer was alles in één klap verdwenen.
Maar recent werden we geconfronteerd met een incident op basis waarvan het bestuur besloten heeft te stoppen met de kastjes: iemand had een paar zelfgemaakte kaarsen in een van de kastjes gelegd. Die kaarsen werden vrij snel daarna opgehaald en kort daarna werden diezelfde kaarsen op Marktplaats te koop aangeboden.
Als dat gebeurt, schiet het initiatief van de Buurtkastjes wat ons betreft zijn doel voorbij. En hoe teleurstellend ook zullen we de kastjes binnenkort verwijderen en zoeken naar een nieuwe bestemming.